Reflectie Monument der wachtende

Deze reflectieopdracht gaat over het boetseren van een monument der wachtende

Betekenis:

Als voorbereiding heb ik een aantal afbeeldingen van wachtende personen verzameld en geanalyseerd. Wat ik veel terug vond waren personen die staand stonden te wachten. Mijn associatie bij wachtende mensen is juist iemand die verveeld is gaan zitten. De persoon is gaan zitten, omdat het wachten zo lang duurde, dat het te lang was om te blijven staan. Tevens is iemand die moet wachten vaak gefrustreerd of heeft geen zin om te wachten, en neemt dan vaak een verveelde lichaamshouding aan. Dit kan bijvoorbeeld met de armen over elkaar zijn of het hoofd laten hangen.

Vorm:

Zoals in het onderzoek en het eindresultaat te zien is heb ik gebruik gemaakt van de volgende beeldaspecten:

-          - Ruimte

-         -  Vorm

-          - Volume

-          - Plasticiteit

Ik zal de beeldaspecten kort per stuk verklaren:

Ruimte:

Het beeld is driedimensionaal gemaakt, waardoor je deze het goed kunt ervaren. Het beeld is dus ruimtelijk gemaakt en voldoet hiermee aan het beeldaspect ruimte.

Vorm:

De meeste vormen in het beeld zijn rond of afgerond. Dit kun je ook aan het menselijk lichaam zien. De benen zijn afgerond naar de zijkanten toen, het hoofd is van een ronde vorm gemaakt, de voeten hebben een ovale vorm, de armen zijn aan de zijkanten ook afgerond waardoor het een ronde vorm wordt. Kortom in het lichaam, dus ook in het beeldje zitten vooral ronde vormen. Er zitten ook een aantal rechte vormen in dit beeldje, hierbij kan aan de lengte van de benen worden gedachte. In de lengte zijn de benen recht, net zoals de romp en de rug.  Deze vormen zorgen ervoor dat het beeld één ruimtelijk en realistisch geheel wordt.

Volume:

Wanneer iets wordt gezien als een ruimtelijk beeld (3D) neemt het dus ruimte in, wat als volume beschouwd kan worden.

Plasticiteit:

Plasticiteit is een beeldaspect dat eigenlijk de beeldaspecten volume, vorm en ruimte omvat. Je kunt zien dat het beeld ruimtelijk is gemaakt doordat het driedimensionaal is, dit kun je terugwerpen op het beeldaspect plasticiteit.

Materie:
Bij deze opdracht is gebruik gemaakt van water, onderleggers, boetseermaterialen en chamotteklei. Ik vond het erg leuk om met dit materiaal te werken, want met chamotteklei kun je net zo lang vormen maken, blijven kneden tot je de gewenste vorm verkregen hebt. Tevens kun je met klei vele vormen maken waarbij je bij een fout dit makkelijk kunt herstellen. Bij deze opdracht had ik nog graag gebruik gemaakt hout, metallic kleuren stiften en verf.  Met het hout en de verf had je bijvoorbeeld een voetstuk voor je standbeeld kunnen maken en met de metallic kleuren stiften had je het standbeeld een naamplaatje kunnen maken waarmee je naam aan je standbeeld gaf.

Beschouwing:
Ik heb me laten inspireren door bij mijzelf na te denken hoe een wachtend persoon er uit ziet. Hierbij heb ik mezelf een paar vragen gesteld zoals; Wat is zijn lichaamshouding? Wat is de mimiek in het gezicht van een wachtend persoon? Ik heb plaatjes op internet bekeken, waarbij ik goed naar de houdingen heb gekeken. Door deze beelden, de plaatjes, heb ik een duidelijk idee gekregen van de beeldaspecten vorm, structuur en ruimte. Je kunt in mijn eindproduct goed zien dat ik, door mijn onderzoek op internet, een goed idee had over de vorm en ruimte van het beeld. Je ziet dat de vorm van het wachtende beeld, daadwerkelijk lijkt op een wachtend persoon.

Werkwijze:
De materialen waarmee er bij deze werkvorm gebruikt is waren bij mij bekend. In het verleden heb ik vaker gewerkt met klei. Vaak is dat gebruikt voor grotere projecten zoals voorwerpen namaken, potten/schaaltjes en kleine dingen namaken. Ik heb nog nooit een beeld/persoon gemaakt van klei, dus dit was wel even wat lastiger door de details en precisie waarmee je een mens namaakt. Ik heb wel ontdekt door met water te werken dat je veel storende details kunt weg werken. Zo kun je wanneer de klei een beetje moeilijk te vormen en droog is met behulp van water wel weer beter een vorm geven. Ik vond het lastig om goede verhoudingen in het lichaam te krijgen.

Onderzoek:

Als eerste stap heb ik ervoor gezorgd dat ik met de klei kon gaan werken. Ik heb met de techniek van het walsen de klei bewerkt. Ik heb dit gedaan zodat de lucht uit de klei zou gaan, want als ik dit niet zou doen dan bestaat de kans dat het kleiwerk in de oven uit elkaar zal barsten. Na het walsen heb ik een bal van de klei gemaakt.

Als tweede stap ben ik , vanuit de bal klei, een hoofd gaan vormen. Bij deze handeling heb ik gebruik gemaakt van de beeldaspecten vorm, volume en plasticiteit. Dit komt doordat ik ben gaan kneden, zodat er een hoofd uit de klei zou komen. De vorm en het volume zijn hierbij belangrijk, want er moet wel een realistische weergave van het hoofd uit komen. Wanneer je deze beeldaspecten niet terug laat komen, is het erg lastig om een realistische weergave te maken.

Als derde stap ben ik de armen en benen gaan vormen. Hierbij heb ik wederom gebruik gemaakt van de beeldaspecten vorm, volume en plasticiteit. Dit zie je doordat je het volume gaat verdelen. Ik ben net zo lang blijven kneden tot er uitstulpingen ontstonden die armen en benen moesten gaan vormen. Uit deze uitstulpingen kon je steeds realistischere armen en benen vormen. Ik heb de armen over elkaar heen gebogen. Dit heb ik gedaan omdat een wachtend persoon naar mijn mening vaak met de armen over elkaar gaat staan. Tevens heb ik een zittend beeld gemaakt. Dit heb ik gedaan omdat dat steviger is en het is sneller te realiseren. Een staand beeld vergt veel precisie en techniek, die ik op dit moment nog niet beheers.

Vervolgens ben ik het beeldje dat ontstaan was, steeds verder gaan modelleren en naar wens maken. Hierbij heb ik de vorm steeds beter gemaakt, door met water de klei steeds verder te bewerken tot een betere versie van het beeld. Zo heb ik de benen in een betere verhouding gemaakt, dit heb ik gedaan zodat het beeld er realistischer uitzag en de vorm beter klopte. Verder heb ik het beeldje mooier gemaakt, door met water een aantal delen van de klei verder te modelleren en glad te maken zodat het beeld er beter uitzag. 

                               

Als laatste stap heb ik het gezicht van het beeldje gemaakt en kleding gemaakt op het

beeldje, zodat het een betere plastische weergave had. Ook heb ik met een modelleergereedschap haren op het hoofd gemaakt. Dit heb ik gedaan zodat het een compleet beeld werd. Tot slot heb ik met een ijzeren pen meerdere gaten geprikt in het beeld. Dit heb ik gedaan zodat er lucht uit het beeldje kan tijdens het bakken. Tijdens het bakken wordt de oven erg warm, waardoor het beeldje dus ook erg warm wordt. Zonder deze gaten bestaan de kans dat het uit elkaar barst. En dit moet natuurlijk voorkomen worden. Al deze handelingen hebben uiteindelijk tot een eindresultaat geleid.

Wat vind je geslaagd? Leg uit.

Ik vond dit een erg leuke opdracht bij de lessen van kunstvaardig. Naar mijn mening is goed te zien dat het beeldje verveeld op de grond zit met de armen over elkaar heen. Deze boodschap wilde ik ook graag uitstralen, iemand die met de armen verveeld over elkaar heen zit.

Wat kon beter? Waarom?

Door de korte tijd die we hadden voor deze opdracht ben ik niet toegekomen aan een goede positie van het hoofd, de mimiek en details in het gezicht van het beeldje. Ook had ik nog graag de benen en voeten in een anderen positie willen modelleren maar hier was helaas geen tijd voor. Ik heb wel bewust ervoor gekozen om dit als laatste te doen, omdat ik het belangrijkste vond dat het beeldje met de armen over elkaar heen had.  Kortom; de afwerking had beter gekund.